Powstanie i rozwój Szkól Towarzystwa Salezjańskiego w Szczecinie przy ul. Ku Słońcu 124 należy powiązać z osobą salezjanina, ks. Lucjana Gierosa. W latach 80 ks. L. Gieros rezydował w Rumi. Zbudował tam duży kościół i dom zakonny. W 1986 roku rozpoczął pracę w Szczecinie. Organizował parafię przy ul. Witkiewicza. Zbudował świątynię, liceum, uruchomił pięcioletnią szkołę organową, działającą pod kuratelą Ministerstwa Kultury.

Gdy budowane były obiekty przy ul. Witkiewicza, ks. L. Gieros rozpoczął starania o pozyskanie kolejnych terenów. Czynił to z myślą dalszego rozwijania działalności edukacyjnej i zawodowej. Często bywał więc przy ul. Ku Słońcu, gdzie w wojskowych koszarach chciał na szkołę zaadoptować budynek koszarowy. Niestety, wojsko nie zgodziło się na to przedsięwzięcie, jednak ks. L. Gieros wypatrzył inną możliwość realizacji swoich planów.

Na zapleczu cmentarza u zbiegu ul. Ku Słońcu i ul. Dworskiej znajdowały się mocno zaniedbane boiska i hotel, ówczesny gospodarz obiektów to Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej. Na boiskach U: kilka razy do roku coś się działo, a przez pozostały czas najczęściej nie były wykorzystane. Ks. L. Gieros skierował wiec na nie swoje starania. W efekcie tego, 13 maja 1992 r. rozpoczęła się budowa salezjańskiego kompleksu. Najpierw powstały budynki gospodarcze i trafostacja, bez tego bowiem nie można było kontynuować inwestycji.

Rozbudowa kompleksu od początku prowadzona była systemem gospodarczym. Pieniądze na budowę pochodziły i nadal pochodzą z dobrowolnych datków mieszkańców Szczecina. Budowę wspierają też salezjanie z całego kraju oraz budżet miejski.

W 1994 roku w pierwszym budynku rozpoczęto pracę edukacyjną. Gmach służył głównie jako obiekt warsztatowy. Fachu uczyli się w nim adepci stolarstwa. Sale warsztatowe mieściły się na parterze, wyżej było kilka klas oraz kaplica, służąca także okolicznym mieszkańcom. Potem przystąpiono do budowania właściwej szkoły. W 1995 roku oddano do użytku część bursy, a w 1998 roku po dwóch latach budowy dysponowano już nowym budynkiem szkolnym. W 2002 roku ukończono także halę sportową, a od roku 2001 buduje się budynek gimnazjum, przewidziany do oddania w 2003 roku.

Konstrukcja hali została tak zaprojektowana, że wewnątrz nie ma żadnych filarów podtrzymujących dach. Dzięki temu z trybun jest doskonała widoczność. Wewnątrz mieści się pełnowymiarowe boisko do piłki ręcznej. Halę przeszklono zmatowionymi szybami, które jednak rozjaśniają wnętrze. Rozjaśnia je także światło ze świetlika w centralnej części dachu. Stąd też przez cały dzień można korzystać z hali, nie używając sztucznego oświetlenia. Zamontowano też urządzenia klimatyzacyjne i światła pod sufitem.

Po ukończeniu powstających obiektów planowana jest dalsza adaptacja terenu. Zamierza się doprowadzić do lepszego stanu główne boisko do piłki nożnej. Planuje się kilka innych placów gier: korty tenisowe, dwa boiska do siatkówki i jedno do koszykówki. Zbudowana zostanie też nowa kaplica, a za nią kryty basen. Basen służyłby zarówno szkole, jak i mieszkańcom miasta, podobnie jak hala sportowa. Wszystkich zadziwia dziś tempo i rozmach salezjańskiego budownictwa w Szczecinie.

Jednak już teraz szkoła przy ul. Ku Słońcu znajduje się w pięknym otoczeniu drzew, z dala od głośnego centrum Szczecina, na skraju najpiękniejszego i największego cmentarza w Europie. A i sam budynek jest bardzo ładny, duży, przestronny, o nowoczesnej linii architektonicznej.

Podstawowym celem szkoły jest nic tylko najlepsze przygotowanie zawodowe, lecz również zapewnienie uczniom wszechstronnego rozwoju moralno – etycznego i duchowego.

Zasadnicza Szkoła Zawodowa została wpisana do ewidencji działalności oświatowej Kuratorium Oświaty w Szczecinie dnia 9 sierpnia 1996 roku pod numerem KO-I-4013/517/96/GK. 12 sierpnia 1996 roku Decyzją Nr KOJU. 021/248/96 Kuratora Oświaty w Szczecinie Szkole Zasadniczej nadano uprawnienia szkoły publicznej. W ZSZTS młodzież zdobywa wykształcenie w zawodzie stolarz, cieśla, tapicer.
Program poszerzony został o elementy renowacji mebli, rzeźby, snycerstwa. Dużą rolę w tym zakresie spełniają szkolne warsztaty.

Warsztaty podzielone są na działy:

1. Dział maszynowej obróbki skrawaniem prowadzi szkolenie uczniów i zaopatruje działy obróbki ręcznej, montaże i klejarnie głównie z drewna litego;
2. Dział montażu wykonuje wyroby stolarskie, głównie meble z płyt i tarcicy na potrzeby szkoły i na sprzedaż;
3. Działy montażu i klejenia łączą funkcje obróbki ręcznej, klejenia i montażu. Wytwarzają meble szkieletowe i skrzyniowe, sporadycznie stolarkę budowlaną;
4. Dział obróbki ręcznej szkoli głównie w zakresie początkowym i montażu. Wykonuje się tam taborety, stołki, stoły składane, krzesła, owocarki, meble skrzyniowe;
5. Dział lakierni zajmuje się malarsko – lakierniczym wykańczaniem wyrobów, w tym barwieniem drewna, oklejaniem wąskich płaszczyzn elementów płytowych, renowacją powłok lakierniczych mebli używanych i doraźnie naprawą mebli tapicerskich;
6. Dział narzędziowni i ostrzarnia zajmuje się zaopatrzeniem w narzędzia, ostrzeniem i wymianą noży, obsługą, konserwacją, remontami bieżącymi maszyn i urządzeń instalacyjnych. Efektem pracy szkolnych warsztatów jest obok przygotowania uczniów do zawodu również realizacja różnych zleceń zewnętrznych i wyposażenie salezjańskich szkół w Szczecinie.